#21 Niet in 1x af

Lees hieronder de transcriptie van deze aflevering

Hay! En welkom bij deze aflevering van “Tussen de regels schrijven” waarin ik je vertel wat een beetje in de grond wroeten met schrijven te maken heeft.

De afgelopen 2 weken was ik nou eens niet met pen&papier of garen&naald bezig maar zat ik met mijn handen in de aarde. Ik ging met mijn binnenplanten aan de gang met vermeerderen, stekken en verpotten en heb zaadjes geplant voor mijn mini moestuin. Mijn buren gaan verhuizen en hebben in hun nieuwe tuin minder ruimte, ik mag de vierkante meter bakken overnemen.  2 bakken met allebei nog goede moestuinaarde. De ene nog vol met munt en een paar aardbeienplanten. De ander met vergeten bietjes.

Ik vind het heerlijk om buiten te zijn, om alles te zien ontspruiten in de lente, vol in bloei te zien in de zomer, overdadig gevend in de herfst en de rust van de winter. Om als de zon maar even schijnt mijn ochtend koffie in de tuin te drinken. Om plantjes te zaaien, een struikje te snoeien en vooruit ook wat onkruid weg te plukken.
Sommige tuinklussen zijn echter te groot voor 1 keer. Zoals die 2 bakken naar mijn tuin verhuizen. Als je net als ik fysiek niet zomaar van alles kunt doen als je ook nog je gewone dagelijkse activiteiten wilt blijven doen, doe je dat niet ‘even’. Dat vraagt een plan of in ieder geval de vaardigheid om de klus in kleine behapbare brokjes op te delen en de moed om het niet in 1x af te willen hebben.

Precies zo gaat het vaak ook met creatief schrijven. Of dat nou in je dagboek is, op je blog of social media of een rapport voor je werk.  In mijn workshops en cursussen benadruk ik telkens weer dat wat er op papier komt een moment opname is. Dat wat je nu schrijft niet het hele verhaal hóeft te zijn. De Engelse term hiervoor vind ik wel mooi: the first draft. Ik weet niet goed hoe we dit in het Nederlands noemen: een kladje (nee, dat klinkt te vluchtig) of een 1e opzet (hmmm, beetje zakelijk). Hoe je het ook noemen wilt: dat wat je schrijft is helemaal alleen voor jou bedoelt en voor niemand anders. Het hoeft ook niet mooi of netjes geschreven te zijn. Er mag grammaticaal van alles aan rammelen.  Voor veel mensen voelt dat onnatuurlijk: slordig schrijven in een mooi notitieboek, niet lopende zinnen schrijven of een tekst te schrijven zonder kop en staart. Zo’n complete, logische tekst ontstaat echter niet zomaar. Je moet eerst iets hebben om een kop en een staart aan te kunnen maken. En daarvoor is maar 1 ding nodig: beginnen met schrijven.

Zo is deze podcast ook ontstaan: in de pauze die ik nam tussen het het uitscheppen van 1 van de vierkante meter bakken. Ik realiseerde me dat wat ik schrijvend inmiddels steeds beter kan, ook voor mijn fysieke gezondheid handig is. Stoppen met er als een berg tegenop zien en gewoon beginnen. Scheppen en heen en weer sjouwen tot mijn lijf zegt: het is tijd voor een pauze. Tijd om te voelen hoe het fysiek gaat. Voelen wat de hoeveelheid fysieke inspanning heeft gedaan om daarna te bepalen (onder het genot van een kopje koffie) of en hoe lang ik voor die dag nog door kan. Schrijvend was dat wat ik deed: ik schreef 3 alinea’s en dat was het voor die dag. Geen idee wat ik er verder nog mee wilde. Ik besloot het ook nog niet te hoeven weten. Zo verzamel ik stukjes tekst die niet af zijn maar waar ik wel op voort kan borduren als ik weer ga schrijven. Of een thema nodig heb voor een workshop of een podcast.

Dank je wel voor het luisteren en heel veel schrijfplezier. Wil je iemand anders ook aanmoedigen die graag wil schrijven maar er als een berg tegenop ziet? Deel deze podcast dan! Heel graag tot een volgende.