Ik heb het nog nooit gedaan...

Nieuwe ervaringen opdoen, 1e keren beleven. Doodeng! Ik ben Pippi Langkous niet dus als ik iets nog nooit gedaan heb wil ik weten wie, wat, waar, waarom en hoe. Ik zoek 1e keren dus nooit uit mezelf op. Dankzij hulp uit onverwachte hoek deed ik dat de afgelopen weken ineens wel!

Het begon met een min of meer verplichte 1e keer: een werkgerelateerd evenement waar bijna 500 mensen aan deelnamen en waar ik deel zou nemen aan verschillende workshops. Grote, zeg maar massale, groepen boezemen me altijd angst in. Ik wil aan de buitenrand blijven zodat ik overzicht houd en weg kan als ik me overweldigd voel. De start was onwennig maar al gauw hielpen de inspirerende workshops me over mijn ongemak heen. Ik kon met mijn aandacht bij de workshop zijn en me concentreren op de opdrachten. Ik was sceptisch over deze dag en was oprecht verrast over de positieve, steunende energie, de interactieve lezingen en workshops.

Vertrouwen

Die avond werd ik via Facebook persoonlijk uitgenodigd voor een netwerklunch waar ik mijn interesse voor aangegeven had. Geïnspireerd door mijn ervaring met het evenement voelde ik vertrouwen opkomen. De lunch zou ‘maar’ door 8 mensen bezocht worden. Na een dag tussen 500 mensen rondgelopen te hebben, zou ik me tussen 8 mensen (waarvan ik er al met 1 wat online gecommuniceerd had) vast ook op mijn gemak voelen. Naast vertrouwen voor de lunch zelf bemerkte ik bij mezelf ook dat ik nieuwsgierig was. Nieuwsgierig naar wie ik zou gaan ontmoeten. Waar deze ontmoetingen toe zouden leiden. Dus liet ik weten dat ik zou komen!

Voorbereiden

De ochtend voor de lunch besefte ik dat ik natuurlijk iets over mezelf zou moeten gaan vertellen, over wat ik zoal doe. Daar werd ik wel wat nerveus van: ik ben met mijn bedrijf nog zo in ontwikkeling, alles is nog zo nieuw en ben ik wel op mijn plek daar als part-time ondernemer? Ik heb niet eens visitekaartjes (want ook nog steeds geen logo) om uit te delen! Ik besloot uit deze gedachten-spiraal te stappen en een aantal flyers mee te nemen die dan maar als visitekaartje moesten dienen (en plande tijd in mijn agenda om in ieder geval mijn folder verder af te maken).

Presenteren

Hoe nerveus ik ook ben, op de een of andere manier schijn ik er goed in te zijn om te gaan staan en ergens over te vertellen. Presentaties voor studie of werk, toneelspelen ik heb het allemaal gedaan. Op de kop van de zenuwen waardoor ik me telkens weer afvroeg waarom ik dit toch telkens doe. Maar over een bepaald onderwerp vertellen of uit je hoofd geleerde zinnen oplepelen is iets heel anders dan over mezelf praten, zeker als ik dan ook nog moet vertellen waar ik dan goed in ben. Deze netwerklunch was dus ook een oefening in presenteren, in ruimte innemen. En die oefening mocht ik de volgende dag nog een keer doen bij het Vlog-Event van Jeltine Jans. Want niet alleen offline wil ik meer ruimte innemen ook online wil ik mezelf kenbaar maken.

Gezien worden

Bij thuiskomst stond er een bericht van Hanny Kuijer op mijn voicemail. Bij Hanny ben ik vier keer op schrijfretraite gegaan en heb ik begin dit jaar de training Schrijvend Begeleiden met een certificaat afgerond. Hanny heeft mij geïnspireerd om zelf ook cursussen en coaching aan te gaan bieden. Hanny heeft jaren ervaring en vraagt mij of ik volgende week haar Schrijfcafé mag waarnemen. Stiekem ben ik blij dat ik het telefoontje niet op heb kunnen nemen. Ik word overspoeld door Angst. Dat kan ik toch helemaal niet! Weet je hoe groot die groep is! Zoveel ervaring heb ik nog helemaal niet! Ik heb geen idee waar ik de moed vandaan haalde maar ik laat Hanny weten dat ik er een nachtje over zal slapen en haar morgen zal bellen. Dit geeft me ruimte om te voelen dat ik gezien word. Dat iemand vertrouwen in mij heeft. Een heel nieuwe maar heel fijne gewaarwording! En aangezien ik deze hele week al met nieuwe ervaringen bezig ben besluit ik ook hier JA op te zeggen.

Me gedragen weten

Deze week begon met de volle maan van juni. Al jaren voel ik het effect van de energie van de maan. Zonder precies te weten welk effect de maan deze week had schreef ik mijn moed aan de maan toe. Tijdens een lunchdate met collega schrijfbegeleider Miranda (die ook astrologe is) vertelde zij meer over de invloed die ook andere planeten op mij hebben aan de hand van mijn geboortehoroscoop. Van haar leerde ik dat ik mijn Pippi-week aan de planeet Pluto te danken heb. Pluto brengt aan het licht wat tot nu toe verborgen is gebleven, het heeft de capaciteit om door te dringen in de verborgen aard der dingen. Zoals Miranda het verwoordde: Pluto haalt alles naar boven waar je nog niks mee gedaan hebt. En laat deze planeet nou net weer aan het firmament staan! En laat dit nou ook nog eens heel bijzonder zijn dat ie precies raakt aan de stand van mijn geboortehoroscoop! Miranda wist nog veel meer te vertellen over de invloed van mijn horoscoop. Het was een en al herkenning. De worstelingen, karaktereigenschappen, leerervaringen. Ik voelde me enorm gesterkt en gedragen. Er is een tijd voor alles, het leven is een groot proces van ontwikkeling. Weten wanneer het een goed moment is om een bepaalde ontwikkeling door te maken zorgt bij mij in ieder geval voor rust. En vertrouwen.

Ik hoef het niet alleen te doen

Dankzij de kracht van de planeten kon ik me openstellen voor de inspirerende energie van het werkevenement, voelde ik me gesteund door de persoonlijke uitnodiging voor de netwerklunch, durfde ik voor de camera te verschijnen en ervoer ik het vertrouwen in mijn kunnen als schrijfbegeleider. Al deze ervaringen sterken me om ook de eerste keer als moeder-van-een-kind-dat-een-operatie*-moet-ondergaan vanuit vertrouwen tegemoet te treden.