#4 Perfectionisme

Lees hieronder de transcriptie van de podcast

Hay, en welkom bij deze aflevering van “Tussen de regels schrijven” waarin ik je vertel over perfectionisme en hoe dit je in de weg kan zitten.

Hallo, ik ben Esther en ik ben een perfectionist.

“Hallo Esther zeggen jullie dan”

Terwijl ik me voorbereid op deze aflevering kruipt perfectionisme gelijk onder mijn huid. In mijn achterhoofd hoor ik een stemmetje dat zegt: je moet wat je wilt vertellen wel even inleiden. Haal maar gauw wat wetenschappelijk onderzoek over perfectionisme tevoorschijn om aan de menschen te vertellen. En vertel ook vooral over alle momenten waarop perfectionisme jou in de weggezeten heeft. Maar dat ga ik niet doen. Want dat is niet het punt dat ik wil maken. Ik wil geen perfecte aflevering maken, geen hoorcollege geven of informatie delen die jij overal op internet zou kunnen vinden als je daar in geinteresseert bent. Ik wil je juist vertellen over het effect van perfectionisme en gelijk mezelf weer een oefening in het loslaten van perfectionisme geven.

De eerste keer dat ik me bewust werd van mijn behoefte aan perfectioninsme was in het eerste jaar als ambulant hulpverlener. Tijdens een bijscholing hield de manager een praatje dat onze ondersteuning aan de mensen met wie we werkten niet bedoeld was om ervoor te zorgen dat hun leven helemaal perfect zou worden maar dat we hen begeleiden naar een leven dat Goed Genoeg was. Ik was in shock! Niet alleen vanwege de gedachte dat je niet hoefde te streven naar perfectie maar vooral omdat ik geen idee had hoe je dan moest bepalen wanneer iets goed genoeg is en dat mijn goed genoeg wel eens heel anders zou kunnen zijn dan jouw goed genoeg. En hoe moest je dan weten welke de juiste goed genoeg was?! Het antwoord op die vraag was onvoorstelbaar voor mij: zolang het goed genoeg niet voor schulden, criminaliteit, misbruik of geweld leidde en mijn coachee tevreden was met zijn of haar leven was mijn ondersteuning geslaagd. Voor mij een van de moeilijkste dingen die ik te leren had: loslaten van perfectie.  En dus werd ik onzeker over mijn eigen kunnen en bang dat ik niet goed genoeg mijn best had gedaan. Ik leerde echter dat het niet ging om mijn idee van een fijn leven ging maar juist om hoe de ander zijn leven wil leven. En ik zag hoe moeilijk je het jezelf kunt maken als je van jezelf verwacht dat je meer wilt doen dan je lijf of brein aankan. Wat het effect is wanneer je alleen maar gefocused bent op dat wat NIET goed gaat ipv versterken van wat wel gaat en andere manieren te vinden voor wat niet lukt. Het streven naar verbetering houd je af van genieten van wat er al is en oog te hebben  voor wat je gemakkelijk afgaat en je plezier brengt.

Perfectionisme houdt je namelijk af van wat je heel graag zou willen doen. Deze podcast zou er niet zijn geweest zonder de mensen waarmee ik heb mogen werken. Zonder de confronterende lessen die ik dankzij hen mocht leren, zou ik nog steeds gehoor geven aan Truus de Mier, een bedrijvig wezentje dat alles goed voor elkaar heeft zoals het heurt. En ook verwacht dat anderen alles doen zoals het heurt. Om doodmoe van te worden! En hoewel ze nog steeds ergens een kamertje in mijn hoofd bewoont laat ik haar niet verder dan haar eigen stoepje komen.

Het idee om te gaan podcasten werd geboren uit mijn langgekoesterde wens om mijn ervaringen en kennis te delen. Ik wist alleen maar steeds niet in welke vorm ik dat zou moeten doen. Ik post inmiddels vaker in de stories op Instagram en toch is dat niet helemaal hoe ik het wil. Nadat ik de training tot stemacteur had gedaan en toevallig kon deelnemen  aan de Podcast Summit van Mirjam Hegger. Wist ik: dit is de vorm!

Maar ja, Truus de Mier bleef maar haar best doen op haar stoepje en riep mij van alles toe. Ik had tenslotte niet voor niets geleerd hoe ik een kwalitatief goede opname moest maken. En als beginnend stemacteur moet je nou eenmaal investeren in goede apparatuur, opnameprogramma’s en een thuisstudio bouwen. Wat een ellende! Tot ik tijdens de Summit een aantal podcasters hoorde vertellen dat ze simpelweg gebruik maakten van de opnamefunctie van hun telefoon. Hup je oortjes in en gaan! En dat Mirjam zelf het eerste jaar al haar afleveringen eerst uitschreef om ze daarna op te nemen. Het hoefde dus niet allemaal off the top off my mind te komen. En zoals ik meerdere podcasters heb horen zeggen: een podcast maken doe je voor je plezier dus doe het op de manier die voor jou het plezierigst is.

Ik besloot dat ik dat ging durven. Dat ik gewoon zou beginnen met opnames maken met mijn telefoon. Ik kan opnemen waar en wanneer ik wil en volgens mij kun jij mij prima verstaan. En daar gaat het om! En ja dan hoor je misschien de hond van de bank springen,  een auto door de straat rijden of dat mijn stem (en misschien ikzelf) nog niet helemaal goed wakker is. Ik schrijf over de onderwerpen waar ik het over wil hebben, precies zoals ik dat voor een blog zou doen. Ik schrijf wat er op dat moment is en laat het dan even rusten. Vaak marineert een tekst nog een tijdje en kan ik het later nog aanvullen of verdiepen. Zoals dat ook bij deze aflevering gebeurd is.

Het uitkiezen van de naam voor de podcast bleek ook nog een uitdaging. Er waren 2 titels die mij het meeste aanspraken: Schrijvende Wijs en Tussen de regels. Met hulp van mijn instagram volgers koos ik voor de laatste en ging ik aan de slag met het opzetten van mijn account op Anchor. Uit enthousiasme vergat ik te checken of de naam al bezet was… van de eerste wist ik dat er een bedrijf bestond waardoor ik dacht dat dan maar niet te kiezen. Van de tweede checkte ik het niet en bleek er een podcast te bestaan. Een podcast over menstruatie en het taboe dat daar nog over is. En nu ik ook even gegoogled heb op tussenderegels.nl zie ik dat ik op de website van Zwijsen terecht kom. Een gevoel van ontmoeding kwam in mij op waar ik normaal gesproken echt nerveus en chagerijnig van kan worden en dus liet ik het maar even rusten. Ik heb geen invloed op wat er al is. Ik kan alleen bepalen hoe ik hiermee om wil gaan. Ik werd ook geconfronteerd met het feit dat ik nog niet alles helemaal doordacht had en ergens was ik daar dan ook een beetje trots op. Het betekent namelijk dat het wat het starten met podcasten betreft, gelukt is om mijn perfectionisme los te laten.  Ik durfde er zelfs voor te kiezen om de meeste al opgenomen afleveringen met de originele titel “Tussen de regels” te publiceren.

En nee, mijn zenuwen worden er nog niet perse minder om nu ik dit uitgesproken heb maar het is al stukken beter dan de plankenkoorts die ik voelde als ik het toneel op moest voor een voorstelling en me telkens weer afvroeg waaromikmezelf dit toch elk jaar weer aandeed. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik elke week een podcast zal posten en daar wil ik me aan houden, perfect of niet.

Want weetje wat nou het leuke is? Door gewoon maar met schrijven te beginnen krijg ik ook weer nieuwe ideeen. In deze aflevering is tussen de regels door al minstens 1 volgend onderwerp tevoorschijn gekomen waar ik ook graag nog meer over wil vertellen. Dat doe ik in een volgende aflevering.  

Wat kun jij schrijven over het effect van perfectionisme op jouw leven? Neem een paar minuten de tijd en schrijf er een paar regels over. Schrijf over het eerste dat in je opkomt en laat het daarbij. Lees over een paar dagen je tekst nog eens terug en kijk of je het aan wilt vullen. Schrijf dan zolang als je wilt.

Dank je wel voor het luisteren naar deze aflevering. Graag tot een volgende!