#16 Hoeveel notitieboeken kan een mens hebben?!

Lees hieronder de transcriptie van deze aflevering

Hay! En welkom bij deze aflevering van “Tussen de regels schrijven” waarin ik je vertel dat je nooit genoeg notitieboeken kunt hebben.

Dit is een coming out: ik ben verslaafd aan notitieboeken. Mooie boekjes, grote en kleine boekjes, dikke en dunne boekjes, gekochte, gekregen of zelfgemaakte boekjes. Met lijntjes of blanco. Boekjes om in te schrijven, om in te plannen, om in te tekenen, te verven of te plakken.

Als ik naar de stapel dagboeken uit mijn tienerjaren kijk is het een ratjetoe aan kleur, dikte en afmeting. Ik schreef in zo’n prachtig chinees dagboek, in van die dikke A5 notebooks met een kleurige kaft of gewone schoolschriften die ik hier en daar met een sticker opleukte.
Als 20er schreef ik niet in dagboeken. Ik woonde samen en nam geen ruimte voor mezelf tot het laatste jaar van die relatie. Toen durfde ik geen fysiek dagboek te beginnen en schreef ik in een worddocument dat ik op een floppy zette die ik altijd bij me droeg.

Toen ik eenmaal mijn eigen huisje had betrokken, waren de zogenaamde dummies niet aan te slepen. Blanco boeken met verschillend gekleurde kaften waarin ik  soms netjes maar meestal in grote en steeds onleesbaar wordende woorden mijn verhaal deed. Ook lag er een klein schriftje naast mijn bed waarin elke avond 3 dingen noteerde waar ik die dag dankbaar voor was.
Tijdens mijn studie werden mijn agenda’s groter (Echt Hema) zodat ik daar niet alleen afspraken maar ook taken in kon schrijven. En merkte ik dat ik het het ene jaar prettig vond om aantekeningen in een grote klapper te doen en het andere jaar voor ieder vak een eigen notitieblok. Het was ook de periode waarin de PC zijn intrede deed en ik zowel digitaal als analoog mijn schrijfsels bewaarde.

Hoewel het superhandig is om je agenda en notitieboek altijd bij de hand te hebben en het voor werk absoluut tijdbesparend is gebleken schrijf ik persoonlijke teksten toch liever met de hand.  Zeker als ik in een leerproces zit. En niets is fijner dan voor elk leerproces een eigen notitieboek te hebben.  En soms is dat een speciaal notitieboek want toen ik tijdens een opruimsessie zomaar een notitieboek vond die ik al sinds mijn tienertijd bewaar wist ik waar ik het voor wilde gebruiken. In het schriftstond alleen mijn naam en adres genoteerd maar verder had ik er nog niets in geschreven. Een notitieboek dat lag te wachten op het juiste moment om in gebruik genomen te worden. En dat moment brak begin dit jaar aan. Ik ben begonnen met een innerlijke reis, een reis waarin ik nog onverwerkte delen in mijzelf aankijk en emotionele pijn wil helen. Het vinden van dit schrift dat al ruim 30 jaar wacht om beschreven te worden, gaf met een bemoedigend gevoel en bevestigde voor mij dat dit het juiste moment is om dit proces nu aan te gaan.

Door de jaren heen kreeg, kocht en maakte ik genoeg boekjes om jaren mee vooruit te kunnen en sta ik mezelf toe om als ik een fijne gevonden heb er meerdere van te kopen. Zeker als ik zomaar een schrift vind waarin vulpeninkt niet doordrukt. Want met de hand schrijven doe ik ook het liefst met vulpen. De meeste schriften bewaar ik bij elkaar in een la waardoor ik ook zie dat ik echt voorlopig niks meer hoef te kopen.  En zo wordt het voor mij mogelijk om elk project een eigen notieboek te geven waarvan ik sommige in een leren mapje bij elkaar bewaar.

Momenteel is mijn behoefte aan notitieboekjes groter dan mijn paarse mapje dragen kan en heb ik naast mijn Reis-schrift ook voor de verschillende cursussen die ik volg een eigen notitieboek. Die voor de Artist’s Way ligt samen met het boek standaard op de hoek van de tafel momenteel. De meesten staan keurig in de rij op mijn bureau, voor het grijpen wanneer ik wekelijks weer een les volg. En dan heb ik nog een dierbaar boek dat maar een keer per jaar beschreven wordt tijdens de schrijfretraite in het klooster in Huissen. Het is een blanco A4 dummie waarin niet alleen geschreven maar ook getekent, gekleurd en geplakt wordt. 

Bedankt voor het luisteren naar deze aflevering en heel graag tot een volgende!