#12 Dat ziet er ingewikkeld uit!

Lees hieronder de transcriptie van deze aflevering

Hay! En welkom bij deze aflevering van “Tussen de regels schrijven” waarin ik je vertel hoe een compliment me deed beseffen dat ik iets ingewikkelder maak dan nodig is.

Wat voor mij heel makkelijk en logisch lijkt, kan er voor een ander dus heel ingewikkeld uitzien.  Ik denk dat ik er zo’n 2 jaar geleden mee begonnen ben. Mijn haar werd langer en als ik het gewassen had ’s ochtends wilde ik niet met nat slierthaar naar mijn werk. Het was toen te kort nog om te vlechten dus pakte ik om en om links en rechts een pluk haar, draaide die een paar slagen en zette de linker pluk zoveel mogelijk rechts op mijn hoofd vast en vice versa. Nu ik erover nadenk, ik kreeg daar toen een bewonderend compliment over. En dus ging ik er mee door. Blij dat ik zo het nuttige met het aangename kon verenigen. Ik weet niet precies wat dan het nuttige was: er leuk uitzien of mijn haren weer fris gewassen hebben.

We zijn inmiddels 2 jaar en 20 cm verder en gedurende die groei moest ik mijn “hoe zie ik er nog steeds leuk uit met natte haren-tactiek” steeds aanpassen. Toen het haar te lang werd om pluk voor pluk op te steken, bleek ik er een vlechtje van te kunnen maken. Ik twijfelde of ik voor de Pipi of de Elza look zou gaan. Van allebei werd ik zelf heel blij maar vroeg me ook af of dat nou echt wel kon. Ik was tenslotte bijna 50 en hartstikke grijs. Ik vroeg het mijn pubers en die reageerde net wat spontaner op Elza dan op Pipi dus ik hield het op Elza. Hoe langer het werd , hoe meer slag er in mijn haar kwam als ik de vlecht er weer uithaalde zodra mijn haar droog was. En zo ontstond de Heidi look en de variant waar ik mijn ingewikkelde compliment over kreeg: de dubbele Heidi. Die echt superveel krul oplevert. Wat ik stiekem leuker vind staan dan het steile haar. Het haar is nu zo lang dat het inmiddels niet alleen maar mooi is. Het is best een werk namelijk om het mooi te krijgen: het kost me zeker een half uur om het gewassen en gevlochten te krijgen. En ik moet er nog het een en ander voor over hebben: Ik heb al een aantal jaren last van handexceem waardoor lang met mijn handen in het water niet zo’n goed idee is. En ik vind het inmiddels ook wel een gedoe dat mijn haar klem komt te zitten tussen mijn rug en de bank als ik ga zitten of vast komt te zitten onder het schouderhengsel van mijn tas. Auw! En zo zijn er nog meer van die kleine ongemakjes die ik op de koop toeneem.

Door het compliment werd ik er weer aan herinnert waarom ik dat eigenlijk deed, al die moeite en ongemak verduren.  Waarom ik het voor mezelf ingewikkeld maak. Voor ik dat met je deel wil ik even een uitstapje maken naar een bolletje wol. Als je zelf breit of haakt weet je wat er aan het eind van een bolletje wol kan gebeuren… Daar zit vaak het garen in de knoop. Het lukt een tijdje om die knoop te negeren, die zit in het begin namelijk nog niet zo strak dus met een beetje schudden aan de draad kun je nog wel even door met je werk. Je weet namelijk dat het niet werkt om dan te gaan trekken en rukken om zo snel mogelijk de boel uit de war te halen. Op een gegeven moment werkt het schudden ook niet meer. Dan moet je je project even neerleggen om met aandacht het garen te ontwarren. Oh nee hoor! Hoor ik je denken, daar begin ik niet aan. Ik knip het af en begin aan een nieuwe bol. Dat kan natuurlijk. Toch is dat vaak niet een besluit dat je neemt wanneer je in je leven op een knoop stuit. Veel knopen sluipen er langzaam in, ze ontstaan namelijk niet zomaar, ze ontwikkelen zich gaandeweg om wat voor reden dan ook.  Redenen kunnen zijn: meer willen dan op dat moment mogelijk is, verantwoordelijkheden die niet van jou zijn op je nemen, geen grenzen aangeven, uit schuldgevoel iets doen,  de lat veel te hoog leggen.  Het is vaak lastig om te ontdekken dat je dat doet, te erkennen dat er grenzen aan je kunnen zit, toe te geven dat het mooi geweest is.

Zo ging het ook met mijn knoop, de ongemakjes die er langzaam inslopen en de toenemende moeite die het kost om mijn lange haar te verzorgen. Tot een half jaar geleden ging het nog wel, maar inmiddels hoor ik mezelf steeds vaker klagen en mopperen. Altijd een seintje dat er iets niet meer past en ik een stapje terug moet doen om te kijken naar waar ik nou precies mee bezig ben.  Een reality check. Het geeft me de mogelijkheid om eens op een rijtje te zetten van wat maakte dat ik het ongemak verduur. En of ik het dat waard vind. Ik maakte dus lijstjes van voors en tegens en al snel kwam het originele plan tussen de regels tevoorschijn. Het is namelijk voor een goed doel: 3 jaar geleden besloot ik mijn haar te laten groeien om het te kunnen doneren aan Stichting Haarwens. Daarvoor moet ik een staart van minstens 30 cm kweken.  In de tijd dat ik daarmee bezig was kreeg ik steeds vaker complimenten over mijn haar en raakten mijn ego en ik nogal gehecht een mijn look. Onderweg naar die 30 cm, het doel dat ik voor ogen had, groeide niet alleen mijn haar maar ook mijn ego, dat mijn lange haar helemaal niet kwijt wilde. En dus liet ik mijn haar nog verder groeien, zodat ik nog wat lengte over zou houden als er 30 cm van af geknipt werd. Zelfs toen het me meer tijd ging kosten mijn haar te wassen, zelfs nu het vel van mijn duimen valt en ik mijn telefoon niet meer met een vingerafdruk open krijg. Mijn gehechtheid of ijdelheid maakt niet alleen dat mijn haar er ingewikkeld uitziet, het maakt dat het dagelijks leven ook ingewikkelder is geworden terwijl dat niet perse nodig is. 

De afspraak bij de kapper is inmiddels gemaakt, duurt nog even vanwege de maatregelen. Ik voel me opgelucht, lichter, alleen al bij het vooruitzicht. Nog maar een paar weken ongemak verduren. Mijn ego krijgt dus tijd om de gehechtheid aan mijn look los te laten. Voor nu dan. Ik gok namelijk dat ik mijn haar na de knipbeurt wel weer zal laten groeien. Ik wil niet meer terug naar het korte koppie van 5 jaar geleden. Langer haar past beter bij wie ik nu ben, hoe ik me voel. En wie weet besluit ik het ooit nog eens te doneren. Hopelijk houdt mijn ego zich dan gedeisd omdat ze weet dat het wel weer goed komt en heb ik de mopper- en klaagmodus niet meer nodig.

Wat maak jij ingewikkelder dan nodig is? Ik help je graag ontrafelen om de knoop eruit te krijgen!
Dank je wel voor het luisteren! Heel graag tot een volgende!